No ano 2008 apostei pola construción dunha sala de muxido que me consinte gañar en hixiene, en comodidade e en rendemento. A súa estrutura é en forma de espiña de peixe e conta con oito puntos de muxido simultáneo, é dicir, catro por liña.

Ademais esta sala posúe un sistema informático que permite a identificación da vaca para deste xeito rexistrar e consultar parámetros de forma individualizada tales como o volume de leite ou o estado xestacional.

Pensando no benestar das vacas construín no 2015 un establo adaptado ás novas necesidades. Esta infraestrutura non só me permitiu a libre estabulación do gando nas épocas máis frías senón que tamén me deixou automatizar certos traballos cotiás como a limpeza do solo ou a distribución da ración alimentaria que se ofrece no comedeiro cando escasea o pasto.

Durante o ano aproveito o aumento vexetativo para almacenar as forraxes ecolóxicas que eu mesmo cultivo. O millo que gardo en trincheiras e a herba que enrolo, xa sexa verde ou seca, forman parte do menú de calidade que ofrezo diariamente ás miñas vacas e que medran nas miñas parcelas sen o emprego de pesticidas, herbicidas nin fertilizantes químicos.

Ademais, á hora de sementar os cultivos penso nos animais pero tamén lle fago un oco ao meu maior capricho ¿Sabedes cal é? O pan rústico. Por iso, unha pequena parcela da superficie vai destinada ao trigo; cereal que preciso para a súa elaboración. ¡Se é que o rural ven con un pan debaixo do brazo!